Trwa głosowanie na tytuł sportowca roku. Wśród nominowanych walczący z nowotworem szermierz Michał Dąbrowski

Są zawodowcami. Doskonale wiedzą, gdzie i jaki jest ich cel. - Każdy sportowiec trenuje i przychodzi na salę po to, żeby wygrywać, żeby zdobywać jak najwyższe laury - mówi Patryk Chojnowski, paratenisista stołowy nominowany w plebiscycie Polskiego Komitetu Paralimpijskiego do tytułu najlepszego sportowca roku.

- Wylewamy pot, łzy, mamy kontuzje, mamy te wszystkie urazy, ale mimo to walczymy, walczymy o medale - mówi Łukasz Mamczarz, paralekkoatleta, dwukrotny mistrz Europy, medalista igrzysk paralimpijskich w Londynie.

ZOBACZ RÓWNIEŻ: "Brutalny napad odmienił moje życie". Po latach zdobył medal na paraolimpiadzie

Bycie sportowcem z niepełnosprawnością tego nie zmienia, a po igrzyskach paralimpijskich w Paryżu, z których Polska reprezentacja przywiozła 23 medale, rywalizacja między ich zdobywcami i innymi paralimpijczykami trwa.

- Osiągnąłem swój najlepszy rezultat w całej swojej karierze sportowej, więc spodziewałem się tej nominacji - przyznaje Rafał Czuper, paratenisista stołowy, złoty medalista igrzysk paralimpijskich w Paryżu. - Jest dla mnie taką wisienką na torcie, pokazaniem, że zapracowałem na to - mówi Łukasz Ciszek, parałucznik, zdobywca srebrnego medalu w Paryżu. - Kandydatów do bycia w pierwszej dziesiątce czy nawet do pierwszego miejsca jest bardzo dużo - zwraca uwagę Natalia Partyka, paratenisistka stołowa, zdobywczyni srebrnego i brązowego medalu.

Dokładnie 22 osoby zostały nominowane do tytułu sportowca roku w szóstym plebiscycie Polskiego Komitetu Paralimpijskiego. Do wygrania statuetka imienia sir Ludwiga Guttmanna - twórcy igrzysk paralimpijskich.

W ubiegłym roku otrzymał ją specjalizujący się w skoku wzwyż Maciej Lepiato. W tym znowu ma szansę ją dostać - w Paryżu wywalczył brązowy medal. - Sukcesy sportowe na piedestale przede wszystkim, ale jeśli chodzi o takie emocje, to takie plebiscyty mają coś w sobie - mówi Maciej Lepiato, paralekkoatleta, pięciokrotny mistrz świata, złoty medalista igrzysk paralimpijskich w Londynie.

Szansę na tytuł ma też Łukasz Mamczarz, który zdobywał już medale mistrzostw świata i Europy. Na koncie ma też paralimpijski brąz, choć nie z Paryża - tam zajął siódme miejsce. Trenuje od piętnastu lat, zaczął niedługo po wypadku komunikacyjnym.

- Chciałem gdzieś tam w głowie zmienić swoje życie, nie czekać, aż mama i tata podadzą mi kromkę chleba do łóżka. Zawsze byłem gdzieś tam wojownikiem, chciałem wstać, odmienić swoje życie i może gdzieś tam dzięki temu odmienić czyjeś życie - mówi Łukasz Mamcarz.

Oni wiedzą, że uprawianie sportu może zdziałać cuda. - Dał mi dużo dyscypliny, dużo motywacji, pokazał, że jest wiele przeszkód, które mimo jakichś barier jesteśmy w stanie przekroczyć - mówi Patryk Chojnowski.

Sześciokrotna mistrzyni paralimpijska do bogatej kolekcji złotych krążków we Francji dołożyła dwa: srebrny i brązowy. W życiu Natalii Partyki sport jest obecny od zawsze. - Pomógł mi zaakceptować to, że urodziłam się bez prawego przedramienia, bo zobaczyłam też innych sportowców niepełnosprawnych, którzy cieszą się życiem, dobrze grają i tak naprawdę nie narzekają na nic - opowiada Natalia Partyka.

CZYTAJ TAKŻE: Stracił nogę, pojawiła się depresja. Piotra uratował sport. "Zajarałem się tym na maksa"

Ale ponieważ to prawdziwi sportowcy, to porażki i słabsze momenty nie są im obce. Przyznaje się do nich mistrz z Paryża. Przed igrzyskami paralimpijskimi zwykle trenuje po kilka godzin dziennie, choć gdy zaczynał grę, zaraz po wypadku, tenis stołowy był dla niego jedynie sposobem na rehabilitację.

- Jeżeli jest już tego troszeczkę, takie przesilenie, to po prostu ta końcówka przygotowań do dużej imprezy jest taka dosyć ciężka, monotonna i chciało by się zrobić coś innego - mówi Rafał Czuper.

Sportowcy, z którymi rozmawiamy, nie wyobrażają sobie życia bez aktywności fizycznej. Po tym, jak wózek inwalidzki stał się nieodłączną częścią jej życia, Lucyna Kordobys wzięła się w garść i dzięki ciężkiej pracy odnosi sportowe sukcesy w pchnięciu kulą. i może też zostać sportowcem roku.

- Chce mi się jeszcze więcej, żeby udowodnić, że te głosy czy osoby, które na mnie zagłosowały, które mnie zgłosiły, że to nie poszło na marne. Ja się staram pokazać jeszcze więcej - mówi Lucyna Kordobys, paralekkoatletka, zdobywczyni srebrnego medalu w Paryżu.

CZYTAJ TAKŻE: Zdobył mistrzostwo świata, potem przyszła diagnoza. Polski paralimpijczyk zbiera na drogi lek

Wśród nominowanych jest też walczący z nowotworem szermierz Michał Dąbrowski.

- To, że nie mam nogi. Chcę pokazać, że jestem pełnosprawnym człowiekiem, rywalizuję, walczę z pełnosprawnymi ludźmi - mówi Łukasz Ciszek.

To, co robią paralimpijczycy, można docenić, głosując w internecie do 27 listopada.