Dziennikarz szargał pamięć Władysława Bartoszewskiego. Zareagowało Muzeum Auschwitz

Ci, dla których brak Wi-Fi jest największym dramatem, nie rozumieją, co wydarzyło się w nazistowskim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. - Nie jesteśmy w stanie dzisiaj wyobrazić sobie tego, jak wglądała obozowa rzeczywistość - ocenia Bartosz Bartyzel, rzecznik prasowy Państwowego Muzeum.

Niedowierzanie, że działała tam fabryka śmierci, jest na porządku dziennym. Marek Zając, sekretarz Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej mówi, że młodzi Amerykanie zastanawiają się, gdzie byli adwokaci ofiar nazistowskiej machiny.

Z wielkich kłamstw największe jest to o tym, że komór gazowych nie było. Ale w sieci krążą też inne. - Najbardziej bolesnym dla nas to jest to nieszczęsne określenie: polskie obozy koncentracyjne - mówi rzecznik muzeum.

Na ostatnie kłamstwa dotyczące więźnia o numerze 4427 musiała zareagować Międzynarodowa Rada Oświęcimska przy Premierze RP. Jej przewodnicząca, prof. Barbara Engelking, wydała oświadczenie.

"Pragnę zaprotestować przeciwko obrzydliwemu atakowi na świętej pamięci Władysława Bartoszewskiego (...) Wyjątkowo haniebne jest szerzenie oszczerstw i kłamstw, zwłaszcza gdy bezpośrednio dotyczą one naznaczonych cierpieniem losów nastoletniego więźnia niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz" - napisała.

"Warto być przyzwoitym" - mawiał Władysław Bartoszewski. Autorzy twitterowych wpisów tej maksymy jednak nie przyswoili. Drwili z obozowej przeszłości Władysława Bartoszewskiego, sugerowali, że zwolnienie go z Auschwitz nie było przypadkowe. Nie mówią tego wprost wprost, ale sugerują, że bohater Powstania Warszawskiego, oficer Armii Krajowej, później więzień komunistycznych władz, w czasie wojny kolaborował z Niemcami.

Na wpisy Adamczyka zareagowali pracownicy muzeum Auschwitz.

- Jeśli ludzie wykształceni inspirują takie pytania, to wstyd i hańba. Znam jego drogę, wiem, jak pomagał zwykłym ludziom - ocenia Marian Turski, historyk i były więzień obozu Auschwitz-Birkenau.

- Kto może formułować przeciw niemu zarzuty? Jakaś kanalia chyba. To zasługa internetu, który dał szanse opluwania tych, którzy są bezbronni, bo nie żyją - komentuje Michał Komar, autor wywiadu rzeki z Władysławem Bartoszewskim.

Osiemnastoletni Władysław Bartoszewski wprost z łapanki trafił do bloku dla młodocianych. Wyczerpany pracą, głodem, umierający, znalazł się w obozowym szpitalu. Przeżył. - Dawaj świadectwo i pomagaj biedniejszym od siebie - mówił potem.

Możliwe, że wstawiennictwo Czerwonego Krzyża sprawiło, że Bartoszewski wyszedł z Auschwitz przez bramę, która zwykle prowadziła w jedną stronę. Nie był jedyny.

- Ogółem liczba więźniów zwolnionych z obozu to około 2 tysiące. Byli to więźniowie różnych narodowości. Do tego należy dodać ponad 8 tysięcy więźniów wychowawczych - tłumaczy Piotr Setkiewicz, kierownik Centrum Badań Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau.

Na początku wojny czasem działały interwencje rodziny, pracodawców. Oprócz Bartoszewskiego zwolniono też współpracowników rotmistrza Pileckiego. Donosicieli nie zwalniano. - Szpicli obozowych Gestapo starało się nie pozbywać, raczej wykorzystywać ich umiejętności - mówi Setkiewicz.

Pomówienia dotyczące Władysława Bartoszewskiego krążyły jeszcze za jego życia. Nie reagował.

- Pamiętam jak pan profesor powiedział: panie Marku, jeżeli jedzie pan tramwajem i zwymiotuje na pana pijak, to czy może pana obrazić? Nie. Panu jest bardzo niemiło, to jest bardzo niesympatyczne, ale przecież nie może on pana obrazić - wspomina Marek Zając.

Dziś Marek Zając, sekretarz Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej, uważa, że trzeba reagować. Znawcy historii i ci, którzy znali Władysława Bartoszewskiego, mówią: dość.

Autor: Renata Kijowska / Źródło: Fakty TVN