07 kwietnia 2014, 20:42

Paweł Płuska

Ulica

Być może tak jest wszędzie, być może tak jest, gdy kończy się sezon i zaczyna brakować klientów. Być może tak jest, gdy ulicą idą samotni mężczyźni, być może... Zakopane – miasto przez wielu postrzegane przez pryzmat jednej ulicy. Od czasu do czasu remontowanej, zmieniającej swe oblicze. Oblicza, które właśnie zobaczyłem, nie znałem.

Od trzydziestu lat regularnie odwiedzam stolicę Tatr. Czasami traktując po macoszemu – jako zwyczajną sypialnię, czasami jak punkt, gdzie można dobrze zjeść, spotkać znajomych, pójść na zakupy – zwłaszcza po sezonie, gdy sprzęt jest dużo tańszy. Tym razem potraktowałem to miasto jako dodatek do krokusów. Ot taki pomysł. Wsiąść na motocykl i polecieć do Zakopca, by sfotografować krokusy... Trasa piękna, motocykle mruczą, pogoda znośna, czyli – jak to w górach – różna. Kręta linia asfaltu miejscami upstrzona błotem, kawałkami kory, trafiła się nawet plama oleju... Kolacja w zaprzyjaźnionej knajpce, szukanie noclegu i tradycyjne wieczorne wyjście na Krupówki... Błąd.

Poza sezonem ta znana mi i dotąd przyjazna ulica zmieniła się diametralnie. Złapała kolor różowy. Nie da się przejść kilku metrów, by jakiś sympatyczny, acz już lekko zmęczony pan z pecikiem przyklejonym do wargi nie wyciągnął z kieszeni lekko sfatygowanej ulotki i nie zapytał: „Może do gogo byście panowie chcieli pójść?”. Nie da się spokojnie przejść, by panie z różowymi parasolkami, stukając głośno obcasami o bruk, nie zaatakowały hasłem: „Młode, piękne dziewczyny – może wpadniecie?”. Masakra.

Nie przeszkadzało to, że dwóch sfatygowanych drogą facetów w grubych, motocyklowych ciuchach nie wyglądało na takich, co to najbardziej na świecie potrzebują towarzystwa. Nie przeszkadzało w miarę grzeczne odpowiadanie: „Nie, dziękuję”. To nawet wzbudzało u niektórych agresję. No bo jak to? Tak po prostu, bez zainteresowania, bez konwersacji? „Pedały” – leciało niezbyt cicho za plecami.

Nie będę ukrywał, że jestem zniesmaczony. Nie takie Zakopane poznałem, nie takie znam i nie takie chcę pamiętać. Lubiłem je zwłaszcza poza sezonem. Senne, pustawe – zwyczajne, choć niezwykłe. Może pora zamieszkać gdzie indziej, gdzie wyjście w Tatry będzie normalne – czerwone od błota, a nie różowe od parasoli?

Może się czepiam, może zrobiłem się starym ramolem. Może wszystko się zmienia i tyle. Gusta, guściki i smak. Każdy. Na Krupówkach – poza różowymi parasolkami – zaczyna królować ulubione danie Górali. Kebab…